1

ZONDAG 19 AUGUSTUS 2012

Herman Wijffels is niet effectief...... Is dat opzet?

Herman Wijffels wil een betere wereld.

Hij schreeuwt dat van de daken, en zelfs van pop-podia. 

Maar de wereld is overgenomen door zijn oud-collega's. 

Democratie bestaat alleen nog is de gedachtenwereld van de mensen, niet in werkelijkheid.  

Wijffels moet dat weten. 

En wat hij ook weet, -- ik heb het persoonlijk gecheckt bij hem, zie onderstaande email-uitwisseling met de heer Wijffels -  wat hij ook weet is dat ons monetair systeem niet klopt, en bovendien dwingt tot groei, waardoor de natuur ( toch de enige dobber waarop ons nageslacht kan blijven drijven)  naar de haaien gaat. 

Wijffels wéét het.

Wijffels zou tien maal efficienter kunnen zijn door de waarheid te vertellen: op tv. en op podia.

Waarom doet hij dit niet? 

Mensen als Robert Stiglitz uiten wel openlijk kritiek op  criminele instellingen als het IMF. 

Waarom zwijgt Wijffels? 

Waarom deze inefficiente en vage aanpak? 

Hieronder in blauw de email-exchange die ik met de heer Wijffels had. 

Ik weet : het is niet chique om dit te publiceren, maar hij had helemaal geen antwoord hoeven geven aan een onbekende emailer.  Ik heb mijn vragen aan hem gesteld als privé persoon, en was niet van plan dit te publiceren. Ik wilde vooral weten van een deskundige of ik (en mijn bronnen) gelijk hadden.

------------------------------------------------------------------------------------------

To: Herman.Wijffels@hotmail.com
Subject: Mag ik twee korte reacties van U ?
Date: Wed, 8 Feb 2012 14:28:39 +0100

Zeer Geachte heer Wijffels,

mag ik U twee concrete vragen stellen?

Een staats-bank.

Zou het geen goed idee zijn als de overheid zelf een bank zou beginnen, en daar het geld leent voor een deel van haar uitgaven?

De rente-bedragen die in de loop der jaren worden betaald aan de bank kunnen dan als inkomsten voor de staat worden beschouwd, en hoeven niet meer als belasting door de burgers te worden opgebracht.

Er is berekend dat hierdoor een weg of een brug al gauw half zo duur wordt als nu het geval is. Ik meen dit te weten van dr. Margrit Kennedy.

De staat North Dakota heeft zo'n bank, en men is er erg tevreden over. Zeker nu de gewone banken het moeilijk hebben. Die gewone banken ondervinden nu ook ondersteuning van deze staatsbank.

Ik ben sterk beïnvloed door Ellen Brown. Zij schreef een boek, "Web of Debt" dat in juni 2007 uit kwam, maar waarin reeds alles over de crisis te lezen is. Ook heeft ze een aantal artikelen op het internet staan.

Het rente-lek. ( blog)

Volgens mij ontstaat er voortdurend een tekort aan geld in de economie, omdat geld alleen kan worden gecreëerd als een lening. Maar vóór die lening is afgelost ( en het gecreëerde geld weer uit de economie verdwijnt) moet de inlener wel de rente aan de bank betalen. Dat doet hij met geld dat eigenlijk niet geceëerd werd. Er ontstaat m.i. een tekort aan geld, een vacuum. Dat brengt ons in de problemen, tenzij de economie groeit: dan zullen de nieuw afgesloten leningen dat vacuum vullen.

Daarom is er die rare tweespalt in deze wereld: ons monetair stelsel dwingt ons om te groeien, maar het milieu en 'de menselijke maat' pleiten sterk voor een pas op de plaats.

Ik zou erg blij zijn als U in twee zinnen zou reageren op mijn vragen.

------------------------

From: Herman Wijffels

Sent: Saturday, February 11, 2012 2:26 PM

To: ....

Subject: RE: Mag ik twee korte reacties van U ?

Korte reactie:
1. Staatsbank, zou kunnen en inderdaad de genoemde voordelen opleveren. Andere optie is om (een deel van) de nu aan banken toegekende geldscheppende bevoegdheid bij de overheid te alloceren.
2. Inderdaad, geldschepping uit het niets in de vorm van schuld leidt tot groeidwang. In een fysiek beperkte wereld loopt dat model uiteindelijk vast. Is waar we ons nu bevinden. Het is geen toeval dat we tegelijkertijd zitten met een overmatige financiële schuld en een groeiende ecologische schuld.

HW

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Een nieuwe beschaving

EEN INTERVIEW MET HERMAN WIJFFELS

• DOOR: BOUWE VAN STRATEN

mens & maatschappij

 

aarde & klimaat

Het is de hoogste tijd voor een nieuwe release in de geschiedenis van de mens, betoogt Herman Wijffels aan de Lowlands University. W24 sprak hem voorafgaand aan zijn lezing. 'Henk Bleker overziet de werkelijkheid niet.'

© Niels Vinck

Herman Wijffels spreekt de Lowlanders toe.

Klik hier voor de video van de lezing

De bezoekers van Lowlands staan op de eerste dag al zwetend in de rij voor water. In tenten die pal in de zon staan wordt het werkelijk snikheet. En dat is nog maar de eerste dag van het festival. Zaterdag en vooral zondag belooft het nog veel warmer te worden. Het warmste tropische weekend sinds 1994, koppen de media.

Ik spreek Herman Wijffels, hoogleraar duurzaamheid en maatschappelijke verandering, onder de koelte van een parasol achter het podium, vlak voor hij het publiek van de Lowlands University gaat toespreken. Wat denkt hij, is deze hitte toeval, of is het een duidelijk teken van klimaatverandering?

Wijffels: Dit soort incidenten kun je niet onmiddellijk toeschrijven aan klimaatverandering. Maar je ziet wel dat de variabiliteit, de extremen in het klimaat steeds groter worden. Dat leidt er nu al toe dat sommige delen van de wereld minder bewoonbaar worden. De productiviteit van gronden wordt aangetast. Tel daarbij op wat er op de polen en op Groenland gebeurt, en je kunt er moeilijk omheen dat er sprake is van klimaatverandering.

Uw partijgenoot Henk Bleker zei in de krant dat het klimaatprobleem nu even van minder belang is, en dat de voedselcrisis urgenter is.
'Ja, Bleker heeft er wel vaker blijk van gegeven de werkelijkheid niet te overzien. We hebben nu het probleem in de VS, maar eerder hebben we in Rusland en op andere plekken in de wereld hetzelfde gezien, en dat is rechtstreeks verbonden met de toegenomen variabiliteit van het weer. Die twee dingen van elkaar loskoppelen, dat is gebaseerd op een wereldbeeld waarin alles van elkaar is gescheiden. Terwijl alles juist met elkaar is verbonden. En als er verstoringen optreden in sommige delen, dan vind je dat terug in andere delen.'

Eerder liet u zich ook al publiekelijk kritisch uit over Maxime Verhagen. Gaat u eigenlijk wel op uw eigen partij stemmen?'Ik heb de beslissing daarover nog niet genomen. Mensen als Bleker en Verhagen zijn dragers van de conservatieve koers, maar er zijn ook tekenen van vernieuwing in de partij, waarbij meer naar de toekomst wordt gekeken.'

Ik kan me voorstellen dat er, met het duurzame perspectief in het achterhoofd, ook andere partijen in beeld komen.'Zeker, absoluut.'

Maar Wijffels is niet naar Lowlands gekomen om over partijpolitiek te komen praten. In zijn lezing, de eerste van een serie van vijf aan de Lowlands University, betoogt hij in essentie dat we aan het eind van een tijdperk staan. Zowel financieel, economisch, ecologisch als organisatorisch hebben we de grenzen van het huidige systeem bereikt. Het wordt tijd voor een nieuwe release in de geschiedenis van de mens; een nieuwe beschaving, vertelt hij.

Het financiële systeem moet weer gaan werken in functie van de maatschappij, in plaats van alleen geldvermeerdering na te streven. We moeten natuurlijke hulpbronnen hergebruiken, in plaats van uitputten. En de maatschappij moet van onderaf worden georganiseerd met behulp van open vormen. Bekijk de lezing van Wijffels hier!

In de politiek zie je vaak een focus op de korte termijn ten koste van de lange termijn, zoals de uitspraak van Bleker ook illustreert. Begrijpelijk, want politici worden voor een beperkte periode gekozen. Hoe los je dat probleem op?
Dat is niet eenvoudig. Ik heb de afgelopen dagen zitten schrijven aan een pamflet dat over een paar weken uitkomt …

Nog vóór de verkiezingen?'Nee, na de verkiezingen. Het is bedoeld als input voor de formatie. Maar daarin beschrijf ik hoe je op verschillende bedrijfsterreinen het evenwicht tussen de korte en de lange termijn kunt herstellen. In mijn ogen zit een deel van het probleem in de verhouding tussen regering en parlement. Volgens mij moet die veel opener worden. Ik denk daarbij aan een systeem waarin beleid niet voor vier jaar wordt dichtgetimmerd in een regeerakkoord, maar waarin kan worden ingespeeld op zaken die zich voordoen. Ik noem dat ook wel ‘organizing for emergency’: je organisatie dusdanig inrichten dat je ruimte kan geven aan wat zich aandient.

U heeft eerder een onderscheid gemaakt tussen management en leiderschap, waar de eerste staat voor het bewaken van de bestaande orde en de laatste voor het meenemen naar een nieuwe orde. Echte leiders ziet u daarbij als mensen die in verbinding staan met zichzelf en de mensen om zich heen, en die de relaties tussen mensen en tussen mens en natuur naar een hoger niveau kunnen tillen. Dat is van essentieel belang bij het verduurzamen van de wereld. Waar ziet u dergelijke leiders?Ik zie ze veel ‘op de grond’, dus in de lokale politiek, maar ook bij een aantal grote bedrijven. Denk bijvoorbeeld aan Paul Polman van Unilever en Feike Sijbesma van DSM. In het buitenland kun je denken aan iemand als Richard Branson, en ook bedrijven als Adidas en BMW hebben een behoorlijke duurzame visie.'

Ik hoor alleen maar bedrijven. Ik mag hopen dat de nieuwe leiders ook op andere plekken rondlopen.'Je ziet ze bijvoorbeeld ook wel in de gezondheidszorg. Daar heb je mensen die het stelsel willen transformeren van ziekenzorg naar de preventie van ziekte. Nu behandelen we mensen pas als ze al ziek zijn, maar eigenlijk moet je voorkomen dat ze ziek worden. Je ziet nu soms al dat sociale instellingen en zorginstellingen samenwerken om een verandering van levensstijl bij mensen te bewerkstelligen.

Maar in de politiek ziet u ze niet?'Nee, daar heb je ze eigenlijk niet.'

Internationaal ook niet?'Nee.'

Dat is toch wel schrijnend. Hoe komt dat?'Dat heb ik me ook afgevraagd. En waar ik toen op uitkwam, is dat in tijden van verregaande, diepgaande verandering de politiek vrijwel nooit de leiding heeft. Verandering komt vrijwel nooit van boven. Die komen van onderop. Dat gaat eigenlijk terug op het feit dat de kernfunctie van politiek codificatie is. Het legt vast wat zich maatschappelijk al heeft gemanifesteerd. Op die manier loop je per definitie achter.'

Wijffels ziet de verduurzaming van de wereld dus in essentie als eengrassroots movement, een bottom up proces, waarin burgers, lokale politici en bedrijven het voortouw hebben. Een ontwikkeling waarover hij de afgelopen jaren steeds optimistischer is geworden.

'Ik zie goede kansen om de uitstoot van CO2 de komende decennia te reduceren. In Nederland hebben we bijvoorbeeld het punt bereikt waarop zonne-energie op kleine schaal concurrerend is met andere energiebronnen. Je kunt met een paar panelen op je dak energie opwekken voor een lagere prijs dan je via het net betaalt. Het nieuwe wordt dus voordeliger dan het oude.'

Wat vindt u eigenlijk van schaliegas? De grootschalige winning van dit gas heeft ertoe geleid dat CO2-uitstoot van de VS recentelijk is gedaald. Tegelijkertijd zou je ook kunnen zeggen dat het de overgang naar werkelijk duurzame energiebronnen vertraagt.
'Ik ben behoorlijk terughoudend op het gebied van schaliegas. Het moet met geweld worden gewonnen, aardlagen worden gebroken om de laatste restjes fossiele energie uit de aarde te persen. En dat heeft op allerlei aantoonbaar schadelijke effecten. Er zijn ongetwijfeld allerlei plekken op aarde waar je zonder al te veel risico’s schaliegas kunt winnen, maar daar moeten we wel behoorlijk zorgvuldig mee omspringen.

Maar het is toch goed nieuws dat de CO2-uitstoot van een groot land als de VS omlaag gaat?'Nou, we zitten nu in een overgang van fossiele naar duurzame energiebronnen. En gas is eigenlijk de ideale transitiebrandstof, een tussenoplossing dus.'

Nauwelijks een kwartiertje na ons interview betreedt Wijffels het podium van de Lowlands University, waar hij een staande ovatie krijgt. Niet alleen bij opkomst, maar ook na afloop van zijn college. Van Lowland-bezoekers verwacht je eigenlijk ook wel dat ze een duurzamer wereld een warm hart toedragen. Bijzonderder is eigenlijk dat iemand als Wijffels, oud-topman van Rabobank en oud-voorzitter van de Sociaal Economische Raad, deze boodschap met zoveel verve uitdraagt. Het is te hopen dat hij niet alleen studenten en festivalgangers inspireert, maar ook politici.

De Bankiers nemen de macht over (op de achtergrond)

Dit is een selectie uit dit artikel op Information Clearing House.

Deze blog:  http://tiny.cc/2hvegw

Unraveling the Welfare Safety Net

Europe Moves Closer to Banktatorship

June 1, 2012.

by MIKE WHITNEY

The present crisis, which is largely the result of excessive credit expansion and poor risk management by EU banks, is being used by the European Commission and the ECB to establish a euro-wide ”banking union” and to impose savage cuts to social programs, health care, and pensions.  The response by EU policymakers is a social counterrevolution designed to transform the 17-member monetary union into a permanent ”austerity zone” ruled by corporate elites and big finance. Here’s more from Reuters:

“The eurozone must boost growth and cut debt to regain investor confidence but it should also move towards a banking union, consider eurobonds and the direct recapitalisation of banks from its permanent bailout fund, the European Commission said on Wednesday as it laid out year-long recommendations.”

“A closer integration among the euro area countries in supervisory structures and practices, in cross-border crisis management and burden sharing, towards a “banking union”, would be an important complement to the current structure” of Europe’s economic and monetary union, the Commission said.

“In the same vein, to sever the link between banks and the sovereigns, direct recapitalisation by the European Stability Mechanism (ESM) might be envisaged,” the document said.” (“EU calls for eurozone banking union, direct bank recapitalisations”, IFR, Reuters)

The eurozone’s permanent bailout fund, the ESM, has not yet been ratified by all 17 members and already the European Commission wants to change its mandate to include direct bailouts to banks.   The direct funding of underwater banks is a blatant power-grab, an attempt to establish the primacy of banks in the same way that the TARP was used to create Too Big To Fail in the US.
Too Big To Fail means that the banks have merged with the state and that taxpayers provide blanket guarantees for their survival. Europe is moving fast towards this same model.

German chancellor Angela Merkel  is opposed to allowing the ESM to recapitalise Spanish banks, but she’s likely to capitulate if the crisis worsens. If she does give in, then the mismanaged banks will not be required to restructure their debt, wipe out bondholders and shareholders, remove bad assets, and replace management. All of the costs for such a bailout would fall on taxpayers, which is exactly what leaders of the European Commission and the ECB want. At the same time, the deepening crisis will be used to impose more fiscal reforms, which have already pushed unemployment to 20 year highs while submerging most of the south in a severe recession. Here’s more from Reuters:

 
”….ministers in private are clear about their wish to see European-wide bank deposit guarantee measures put in place quickly to avoid the risk of what could be a catastrophic event. There are signs the European Central Bank favors deposit guarantees.



Problems are mounting on other fronts. With the cost of borrowing heading rapidly towards 7 percent and most foreign investors already shunning Spanish debt, the government will find it increasingly difficult to refinance 98 billion euros of debt and find another 52 billion euros to fund its deficit this year.


Local banks are barely lending, or offering loans at prohibitively high rates, squeezing companies and increasing the risk of a chain of bankruptcies which could send the economy into a nosedive. The banking system’s total loans to the business sector were 44.6 billion euros at the end of March half of what they were at the end of the boom in 2007, and the contraction continues almost every month, according to Bank of Spain data.


Consumers are postponing big purchases and cutting back spending. Spain’s soaring borrowing costs have become a national obsession since the crisis….The government acknowledges that the situation is critical.” (“Spain cries for help: is Berlin listening ?”, Reuters)

The EU Commission and ECB are allowing the crisis to grow to achieve their goal, which is the creation of a fiscal union controlled by banks that has unlimited access to funding and the power to impose policy (“austerity”) through coercion.

Here’s a clip from economist Mark Weisbrot who sees the political motive behind the debt crisis:

”I have argued for some time now that the recurring crisis in the eurozone is not driven by financial markets’ demands for austerity in a time of recession, as is commonly asserted. Rather, the primary cause of the crisis and its prolongation is the political agenda of the European authorities – led by the European Central Bank (ECB) and European commission. These authorities (which, if we included the IMF, constitute the “troika” that runs economic policy in the eurozone) want to force political changes, particularly in the weaker economies, that people in these countries would never vote for.” (“Europeans’ economic future has been hijacked by dangerous ideologues”, The Guardian)

It’s all politics. Right wing politics. 100 percent of the reputable economists that have commented on the debt crisis have criticized the way it has been handled, particularly in regards to austerity measures. Do you really think that Merkel or Draghi think that they’re smarter than Stiglitz, Krugman, Reich, Eichengreen, Thoma, Weisbrot, Galbraith, Baker, Roubini, etc. etc?
 
No. Merkel has no background in economics at all, and Draghi was formally an investment banker for Goldman Sachs.

These people are not interested in fixing the EZ (Eurozone) economy. They are engaged in a stealth campaign to radically restructure EU society, to unravel the welfare safety net, to roll back the progressive gains of the last century, and to reduce much of the continent to 3rd world poverty.
A banking union will further solidify the power of big finance over the individual states, and that is the main objective.

MIKE WHITNEY lives in Washington state. He is a contributor to Hopeless: Barack Obama and the Politics of Illusion (AK Press). Hopeless is also available in a Kindle edition. He can be reached at fergiewhitney@msn.com.

     ========================================================

Dat de Banken de macht zouden overnemen werd al in 1966 beschreven door een professor die jarenlang vertrouweling was van de Grote Bankiers, en enige jaren in hun midden verbleef en studeerde. 

In Carroll Quigley's  beroemde boek 'Tragedy and Hope' komt deze constatering voor: 

“The powers of financial capitalism had another far-reaching aim, nothing less than to create a world system of financial control in private hands able to dominate the political system of each country and the economy of the world as a whole. This system was to be controlled in a feudalist fashion by the central banks of the world acting in concert, by secret agreements arrived at in frequent private meetings and conferences. The apex of the system was to be the Bank for International Settlements in Basel, Switzerland, a private bank owned and controlled by the world’s central banks which were themselves private corporations.”  [p.324 of the 1966 MacMillan edition]

( Toen Bill Clinton president werd van de VS heeft hij tijdens zijn inauguratie-rede nog een dankwoord aan zijn 'grote voorbeeld' professor Quigley,  uitgesproken. 

Quigley is dus niet de eerste de beste.) 

Quigley schrijft ook in hetzelfde boek:

 The Council on Foreign Relations (CFR) is the American Branch of a society which originated in England... (and) ...believes national boundaries should be obliterated and one-world rule established. I know of the operations of this network because I have studied it for twenty years, and was permitted in the early 1960's to examine its papers and secret records. … I believe its role in history is significant enough to be known

Uit dit tweede citaat leren we dat de Bankiers niet willen dat Europa uit elkaar valt, want ze hebben nu juist deze centralisatie altijd gewenst. Het liefst maken ze alle nationale staten machteloos.

It's the Monetary System, stupid !

Een interessante blog.  Hij is niet altijd gemakkelijk te begrijpen, maar toch..

Nog even iets vooraf: In Tegenlicht van 27 febr. werd een van de grondleggers van de Occupy beweging geïnterviewd: David Graeber. Hij was ooit professor op het gerenommeerde Yale.   Ook hij was niet altijd gemakkelijk te volgen, maar enkele uitspraken waren kraakhelder. Zoals deze (video): 

37 min: Mensen begrijpen niet hoe banken werken. Ze denken dat het geld er al ligt en dat de banken het gewoon uitlenen. Maar banken creëren geld als ze geld uitlenen., Dat is het grote geheim van de bankiers. 

37.30: Auto-industrie verdient geen geld met auto's maken, maar met het financieren van auto's.

38. min: Banken kopen onze regering in feite om. Zo stelen ze ons geld legaal. 

Eigenlijk schrijven de Banken zelf de wetten die hen moeten reguleren...Politici woprden betaald om die wetten aan te nemen. Dankzij die wetten kunnen ze de mensen steeds meer geld afpakken. 

Wall Street en de Regering zijn één pot nat. Ze zijn 'the same thing.'

Seth Lievense: 

Geld is niet zozeer ruilmiddel, maar vooral een veroorzaker van centralisatie, ongelijkheid en bron van macht. Dat is wellicht de grootste les van de eurocrisis, zegt Zeitgeist-coördinator Seth Lievense.

We zijn gered! Het akkoord is misschien niet optimaal, de weg voor de Grieken is lang en Noord-Europa moet flink in de buidel tasten, maar veel keuze hadden we niet. De druk is van de ketel en we kunnen er weer even tegenaan.’ Het algemene debat wijkt aldoor niet ver af van deze gedachtegang. Toch weten we dat we enkel tijd hebben gekocht. Sinds 2008 is er eigenlijk weinig veranderd en zijn problemen enkel geëscaleerd. Alhoewel, één constante lijken we van uit te kunnen gaan: de bank als winnaar. Keer op keer.

Hoe zijn we hier eigenlijk gekomen? Het begon al lange tijd geleden in de Verenigde Staten met het verstrekken van makkelijk toegankelijk krediet via de creditcards/leningen en gaf de economie daarmee een grote voorsprong ten opzichte van andere economieën. De rekening werd vervolgens niet betaald, maar opgevangen met nieuw makkelijk toegankelijk krediet in de vorm van hypotheken. De rotte appels werden gebundeld in pakketjes met andere schulden en kregen een triple-a kredietwaardigheid van de kredietbeoordelaars -de welbekende Credit Default Swaps (CDS). De schulden konden met deze CDS’s worden geëxporteerd en de risico’s werden de problemen van internationale banken, (lokale) overheden en pensioenfondsen. De aflossingsproblemen in de VS werden zo ieders probleem, de waarde van dit triple-a bezit verdampte deels en de banken, lokale overheden en pensioenfondsen zaten in grootse schulden. Wederom werd nieuw krediet verleend, nu door de Centrale Banken of de overheid -welke vervolgens bij de Centrale Bank aankloppen. En zo zitten we nu bij -het door Goldman Sachs uitverkochte- Griekenland dat gisteren weer voor €130 miljard aan krediet werd voorzien van de Centrale Bank, het IMF en instituut Europa: ‘de trojka’. Ze hebben zich ondertussen gevormd tot de dominante spelers met Europa als speelveld.

Niets nieuws. Het verhaal kenmerkt zich echter in kredietverstrekking en de steeds dominantere rol die ze inneemt in de politiek. En hier wordt het interessant. Waar komen die astronomische bedragen eigenlijk vandaan? De BRIC-landen houden wijs gepaste afstand. De banken en vervolgens Centrale Banken -zei het via het IMF- hebben de rekening voor ons betaald. Maar waarmee?

Het geld voor de kredieten komt via Fractional Reserve Banking tot stand. Een begrip dat interessant eenvoudig uit te leggen is. Bij het storten van €10.000 op je rekening hoeft de bank voor slechts 3% garant te staan (solvabiliteitsratio) waarmee ze €9.700 vervolgens uit kan lenen. De lening van €9.700 van persoon B wordt bijv. gebruikt om een auto te kopen, waarna de autoverkoper de €9.700 als spaargeld stort. Wederom hoeft de bank voor slechts 3% van deze €9.700 garant te staan. Herhaal dit proces honderd maal en er is €317.958 in omloop. Minus de €10.000 is er €307.958 uit lucht gecreëerd. De bankt verkoopt de rotte appels vervolgens door, vangt rente over lucht en eigent toe bij faillissement. Mocht het echt fout gaan is de overheid of Centrale Bank er nog. En u raadt het misschien al, maar de Centrale Bank mag ongeveer hetzelfde trucje uitvoeren met de overheid als klant.

Wanneer je dit echter even laat bezinken blijkt waarom het vertrouwen in het monetaire spel van essentieel belang is. Het solvabiliteitsratio van de banken ligt ongeveer rond de tien procent. En zodra deze onder de drie procent komt, houdt het op. De euro als aanmaakpapier voor je open haard. En dat kan snel gaan.

Velen beschikken over net genoeg geld om hun rentes te betalen over dit fictieve geld. Aangezien het geen optie is om bezittingen af te schrijven vanwege het solvabiliteitsratio, wordt er meer krediet in het systeem gepompt om deze rentes te kunnen blijven betalen. De bedragen die middels krediet in het leven worden geroepen, zijn zo steeds groter en daarmee ook steeds prominenter zichtbaar. Welkom in de wereld van ons monetaire systeem: ons piramidespel.

Hoe interessant dit proces en haar economische implicaties ook zijn, terug naar de politiek waar het verregaande gevolgen heeft op de hedendaagse besluitvormingsprocessen.

De fictieve schulden worden hier namelijk reële bezuinigen. De maatschappij betaald de rekening van het piramidespel van de trojka. Het nieuwe geld geeft ons inflatie en maakt de prijzen duurder. Het maakt de rat race naar geld prominenter. Anderzijds bezuinigd de overheid. Uitkeringen verdwijnen, zorg en openbaar vervoer worden ingekort of duurder; stress, sociale onrust en overlevingsreflexen worden dominanter. Dit beperkt zich zeker niet tot Griekenland. Vergeet de ‘luie Grieken’ en de ‘arrogante Duitsers’: we’re all in this together. Wellicht was occupy nog niet eens zo’n gek idee.

De ‘redding van Griekenland’ door Europa stond centraal bij het steunplan afgelopen oktober. Vandaag tonen we met ‘Grieken gered, voor een tijdje’ -de voorpagina van het fd- al iets meer nuchterheid. Ik stel een andere kop voor. Ze reflecteert misschien beter het steunplan zelf en haar totstandkoming.

De voorbereiding van de wetgeving van de Europese Commissie gebeurt vaak door ‘expertgroepen’. Tweehonderd van de tweehonderdvijftig (76%) ‘experts’ komen direct uit de lobby van de financiële wereld: Deutsche Bank, Ernst & Young, Bank of America, Goldman Sachs, BNP Paribas, Dexia, etc. De wet gaat vervolgens naar de Europese Commissie. Bij topoverleg, zoals het steunplan in oktober, schuift de voorzitter van het International Institute of Finance (IIF), dhr. Ackermann, zelf aan bij de regeringsleiders. Het IIF is de enige wereldwijde organisatie voor financiële instellingen. Niet geheel zonder verbazing is dan ook tachtig procent van het geld in het steunplan naar financiële instellingen gegaan. Ook nu gaat het gros van het geld naar schuldenaflossing aan de financiële sector. Wellicht dat de volgende keer niet “Europa redt Griekenland” geldt als richtlijn voor de discours, maar we toekunnen naar “bank redt bank” -wat het eigenlijk al in 2008 had moeten zijn toen onze staat de banken overnam. Het zou een mooie kop zijn voor het FD bij een volgend steunplan.

“Landen zijn de gijzelaar geworden van hun banken” zoals Joris Luyendijk in de NRC•Next van negentien januari al opmerkte, “nog even en het westen kent geen land meer met een paar banken, maar een paar banken met een land.” Het monetaire systeem en zo ons geld lijken wel het geloof van onze tijdsgeest. We zullen af moeten van het idee van geld als ruilmiddel naar geld als veroorzaker van ongelijkheid en sterk gecentraliseerde macht.

Het kan anders. De bezuinigen op fictieve schulden weerhouden ons van het bouwen van een stabiele economie. Investeringen in duurzame technologie geven ons zelfredzaamheid en economische democratie. De energiemarkt is daar een goed voorbeeld van. Waar Griekenland afhankelijk is van dure leningen voor olie, kan IJsland het IMF de deur wijzen met volledig duurzame energie en zo haar democratie waarborgen. In Duitsland is duurzame energie een van de grootste industriële sectoren van het land. Meer dan 20% van de energie is duurzaam. Meer dan de helft van de zonne-energie opgewekt is niet in het bezit van bedrijven, maar van individuen. In Engeland is zojuist ‘s werelds grootste windmolenpark op zee gebouwd. En in Nederland? In Nederland bouwen we kolen- en gascentrales: eens een gidsland, stappen we nu terug in de tijd. Het wordt tijd om voor de toekomst te kiezen en voorbij de monetaire gijzeling van onze economie en democratie.

foto Taxbrackets.org

Hoe de Wall Street boys de gewone man bestelen.

Een artikel van Ellen Brown. Altijd de moeite waard:

How Short Sellers Fleece Investors - Ellen Brown

http://www.globalresearch.ca/index.php?context=va&aid=26857

Financial Warfare: "Sheared by the Shorts". How Short Sellers Fleece
Investors

by Ellen Brown

Global Research, September 29, 2011

  “Unrestrained financial exploitations have been one of the great
causes of our present tragic condition.” -- President Franklin D.
Roosevelt, 1933

Why did gold and silver stocks just get hammered, at a time when
commodities are considered a safe haven against widespread global
uncertainty? The answer, according to Bill Murphy’s newsletter
LeMetropoleCafe.com, is that the sector has been the target of massive
short selling. For some popular precious metal stocks, close to half the
trades have been “phantom” sales by short sellers who did not actually
own the stock.

A bear raid is the practice of targeting a stock or other asset for
take-down, either for quick profits or for corporate takeover. Today the
target is commodities, but tomorrow it could be something else. When
Lehman Brothers went bankrupt in September 2008, some analysts thought
the investment firm’s condition was no worse than its competitors’. What
brought it down was not undercapitalization but a massive bear raid on
9-11 of that year, when its stock price dropped by 41% in a single day.

The stock market has been plagued by these speculative attacks ever
since the four-year industry-wide bear raid called the Great Depression,
when the Dow Jones Industrial Average was reduced to 10 percent of its
former value. Whenever the market decline slowed, speculators would step
in to sell millions of dollars worth of stock they did not own but had
ostensibly borrowed just for purposes of sale, using the device known as
the short sale. When done on a large enough scale, short selling can
force prices down, allowing assets to be picked up very cheaply.

Another Great Depression is the short seller’s dream, as a trader
recently admitted on a BBC interview. His candor was unusual, but his
attitude is characteristic of a business that is all about making money,
regardless of the damage done to real companies contributing real goods
and services to the economy.

How the Game Is Played

Here is how the short selling scheme works: stock prices are set by
traders called “market markers,” whose job is to match buyers with
sellers. Short sellers willing to sell at the market price are matched
with the highest buy orders first, but if sales volume is large, they
wind up matched with the bargain-basement bidders, bringing the overall
price down. Price is set by supply and demand, and when the supply of
stocks available for sale is artificially high, the price drops. When
the bear raiders are successful, they are able to buy back the stock to
cover their short sales at a price that is artificially low.

Today they only have to trigger the “stop loss” orders of investors to
initiate a cascade of selling. Many investors protect themselves from
sudden drops in price by placing a standing “stop loss” order, which is
activated if the market price falls below a certain price. These orders
act like a pre-programmed panic button, which can trigger further
selling and more downward pressure on the stock price.

Another destabilizing factor is “margin selling”: many speculative
investors borrow against their holdings to leverage their investment,
and when the value of their holdings goes down, the brokerage may force
them to come up with additional cash on short notice or else sell into
the bear market. Again the result is something that looks like a panic,
causing the stock price to overreact and drop precipitously.

Where do the short sellers get the shares to sell into the market? As
Jim Puplava explained on FinancialSense.com on September 24, 2011, they
“borrow” shares from the unwitting true shareholders. When a brokerage
firm opens an account for a new customer, it is usually a “margin”
account—one that allows the investor to buy stock on margin, or by
borrowing against the investor’s stock. This is done although most
investors never use the margin feature and are unaware that they have
that sort of account. The brokers do it because they can “rent” the
stock in a margin account for a substantial fee—sometimes as much as 30%
interest for a stock in short supply. Needless to say, the real
shareholders get none of this tidy profit. Worse, they can be seriously
harmed by the practice. They bought the stock because they believed in
the company and wanted to see its business thrive, not dive. Their
shares are being used to bet against their own interests.

There is another problem with short selling: the short seller is allowed
to vote the shares at shareholder meetings. To avoid having to reveal
what is going on, stock brokers send proxies to the “real” owners as
well; but that means there are duplicate proxies floating around.
Brokers know that many shareholders won’t go to the trouble of voting
their shares; and when too many proxies do come in for a particular
vote, the totals are just reduced proportionately to “fit.” But that
means the real votes of real stock owners may be thrown out. Hedge funds
may engage in short selling just to vote on particular issues in which
they are interested, such as hostile corporate takeovers. Since many
shareholders don’t send in their proxies, interested short sellers can
swing the vote in a direction that hurts the interests of those with a
real stake in the corporation.

Lax Regulation

Some of the damage caused by short selling was blunted by the Securities
Act of 1933, which imposed an “uptick” rule and forbade “naked” short
selling. But both of these regulations have been circumvented today.

The uptick rule required a stock’s price to be higher than its previous
sale price before a short sale could be made, preventing a cascade of
short sales when stocks were going down. But in July 2007, the uptick
rule was repealed.

The regulation against “naked” short selling forbids selling stocks
short without either owning or borrowing them. But an exception turned
the rule into a sham, when a July 2005 SEC ruling allowed the practice
by “market makers,” those brokers agreeing to stand ready to buy and
sell a particular stock on a continuous basis at a publicly quoted
price. The catch is that market makers are the brokers who actually do
most of the buying and selling of stock today. Ninety-five percent of
short sales are done by broker-dealers and market makers. Market making
is one of those lucrative pursuits of the giant Wall Street banks that
now hold a major portion of the country’s total banking assets.

One of the more egregious examples of naked short selling was relayed in
a story run on FinancialWire in 2005. A man named Robert Simpson
purchased all of the outstanding stock of a small company called Global
Links Corporation, totaling a little over one million shares. He put all
of this stock in his sock drawer, then watched as 60 million of the
company’s shares traded hands over the next two days. Every outstanding
share changed hands nearly 60 times in those two days, although they
were safely tucked away in his sock drawer. The incident substantiated
allegations that a staggering number of “phantom” shares are being
traded around by brokers in naked short sales. Short sellers are
expected to cover by buying back the stock and returning it to the pool,
but Simpson’s 60 million shares were obviously never bought back to
cover the phantom sales, since they were never on the market in the
first place. Other cases are less easy to track, but the same thing is
believed to be going on throughout the market.

Why Is It Allowed?

The role of market makers is supposedly to provide liquidity in the
markets, match buyers with sellers, and ensure that there will always be
someone to supply stock to buyers or to take stock off sellers’ hands.
The exception allowing them to engage in naked short selling is
justified as being necessary to allow buyers and sellers to execute
their orders without having to wait for real counterparties to show up.
But if you want potatoes or shoes and your local store runs out, you
have to wait for delivery. Why is stock investment different?

It has been argued that a highly liquid stock market is essential to
ensure corporate funding and growth. That might be a good argument if
the money actually went to the company, but that is not where it goes.
The issuing company gets the money only when the stock is sold at an
initial public offering (IPO). The stock exchange is a secondary market
– investors buying from other stockholders, hoping they can sell the
stock for more than they paid for it. In short, it is gambling.
Corporations have an easier time raising money through new IPOs if the
buyers know they can turn around and sell their stock quickly; but in
today’s computerized global markets, real buyers should show up quickly
enough without letting brokers sell stock they don’t actually have to sell.

Short selling is sometimes justified as being necessary to keep a brake
on the “irrational exuberance” that might otherwise drive popular stocks
into dangerous “bubbles.” But if that were a necessary feature of
functioning markets, short selling would also be rampant in the markets
for cars, television sets and computers, which it obviously isn’t. The
reason it isn’t is that these goods can’t be “hypothecated” or
duplicated on a computer screen the way stock shares can. Short selling
is made possible because the brokers are not dealing with physical
things but are simply moving numbers around on a computer monitor.

Any alleged advantages to a company or asset class from the liquidity
afforded by short selling are offset by the serious harm this sleight of
hand can do to companies or assets targeted for take-down in bear raids.
With the power to engage in naked short sales, market makers have the
market wired for demolition at their whim.

The Need for Collective Action

What can be done to halt this very destructive practice? Ideally,
federal regulators would step in with some rules; but as Jim Puplava
observes, the regulators seem to be in the pockets of the brokers and
are inclined to look the other way. Lawsuits can have an effect, but
they take money and time.

In the meantime, Puplava advises investors to call their brokers and ask
if their accounts are margin accounts. If so, get the accounts changed,
with confirmation in writing. Like the “Move Your Money” campaign for
disciplining the Wall Street giants, this maneuver could be a
non-violent form of collective action with significant effects if enough
investors joined in. We need some grassroots action to rein in our
runaway financial system and the government it controls, and this could
be a good place to start.

Ron Paul heeft ook gevaarlijke kanten.

Ron Paul is een Amerikaanse Senator die wel aanvoelt dat 911 geen zuivere koffie is, en die tegen al die buitenlandse oorlogen van Amerika is. Oorlogen die het Amerikaanse Rijk moeten vergroten (en Israel moeten beschermen) maar die worden verkocht aan de buitenwereld als "hulp aan de wereld." Blogger 'The Saker' waarschuwt ons echter voor de veel te liberale denkbeelden over  economische kwesties, van Ron Paul.

En passant leren we nog aardig wat over de Amerikaanse geschiedenis:

WEDNESDAY, JANUARY 4, 2012 ( Blog) 

Ron Paul's economics: a very toxic brew indeed

It appears that Ron Paul did well in the Iowa caucuses tonight.  On one hand, I am rather delighted by this, but on the 

Ron Paul is een Amerikaanse Senator die wel aanvoelt dat 911 geen zuivere koffie is, en die tegen al die buitenlandse oorlogen van Amerika is, oorlogen die het Amerikaanse Rijk moeten vergroten, maar die worden verkocht aan de buitenwereld als "hulp aan de wereld." 

other, I am also very concerned that a lot of people are seeing only one side of Ron Paul's ideology.  There is, however, a much darker side to Ron Paul, one which we all must have the courage and intellectual honesty to look at and not kid ourselves about its nature.

Now, before all of you Ron Paul fans get mad at me for posting this, I want to assure you of two thing:

a) I like Ron Paul's views on foreign policy and civil rights

b) I like and respect Ron Paul as a person

However, I always considered his 'Austrian' and 'Laisser Faire' economics as utter nonsense at best, or absolute lunacy at worst.  But now they are gaining more and more traction with the US public and I think that it is therefore time to honestly discuss these ideas here.

As a theory, 'Austrian' economics are fantastic.  But so are Marxism and Anarchism.  These theories all suffer from the same problem: highly loaded assumptions.  In the case of 'Austrian economics', the flaw is basic, but huge: the concept of a free market.  The fact is, of course, that there never was such a thing and that it will never exist.  Markets are always, by definition, regulated by somebody.  In the words of the brilliant economist Michael Hudson:

Every economy is planned. This traditionally has been the function of government. Relinquishing this role under the slogan of “free markets” leaves it in the hands of banks. 

One might wonder why a political and economic theory based on a so self-evidently flawed idea has so many followers.  The fact is, of course, that this theory has followers in significant numbers only in the USA.  Why?  Because of three uniquely American circumstances:

The evil nature of the state in US history:

It is a fact that throughout the history of the USA the state as always been on the side of the rich and powerful and not of the masses.  Not only that, but the US state has spent trillions of dollars in waste, mismanagement and fraud.  So it is no wonder that most Americans instinctively dislike a state which has almost never done anything useful for them.  Why would Americans care for a state when they never lived in a society in which the state did care for the common folks?  From its very inception the US state was both multi-genocidal (extermination of numerous Indian nations), slave-owning (Black slavery), plutocratic (Robber Barons) and oligarchic (Masonic).  There is a good case to be made that the US state has been one of the worst ones in mankind's history, so its no wonder that it is also distrusted and hated by so many Americans.

The insular nature of the US society:

The vast majority Americans are hopelessly insular.  Not to offend anybody here, but this is an undeniable fact.  Not all Americans, of course, but the vast majority.  The know only one language, they have rarely, if ever, been abroad.  When they are abroad they don't really interact with the locals and, last but not least, they are largely ignorant of world history.  I have yet to meet a US libertarian who could even pronounce "laisser faire" correctly, nevermind understand why this idea has been universally rejected by the rest of mankind.  This is why Americans have these bizarre views about Obama being a 'socialist' or why they don't realize that civilized mankind has, for example, rejected the death penalty and adopted universal health care as a right for all.  No,  Americans will still passionately argue about issues which have already been settled pretty much everywhere else on this planet.

Then there are those Americans who are aware of the bigger planet out there, but still fall back on some form or another of 'American exceptionalism" (let them Euroliberals have their health care, this is not the American way!).  The fact that what US libertarians call "statism" has been accepted and adopted by the rest of mankind therefore has no influence inside the USA at all.  As the lyrics of a song which was popular in the late eighties say: "if it's good enough for Texas it's good enough for me"... 

The unbridled power of US corporation:

It is well established that the "Tea Party" has been largely financed by the Koch brothers.  But this is just the tip of the iceberg.  The roots of this corporate libertarianism go back much further, to Ronald Reagan and his famous words in his first inaugural address:

Government is not the solution to our problem; government is the problem

That statement was the slogan under which US corporations marched into a real crusade against any form of control over them.   We all know what happened after that: massive deregulations crippled entire sectors of the economy and nation, worker's rights collapsed, social safeguards were wiped-off, unions all but died, andevery bit of the power vacuum left by a retreating state was immediately filled by US corporations.  The difference being that while the US people had at least a modicum of control over their government, they had none over the corporations.  Corporate America recognized that, and ever since it has backed anything on the spectrum going from Reaganomics to Austrian libertarian theories.

Compare these factors with the situation in Europe where most Europeans did, at one time or another of their lives, get real, valuable services from their government, where corporations are carefully controlled and regulated and the consumer thereby protected, where civil and worker's rights are considered "social achievements" (acquis sociaux in French) never to be rescinded (although under US pressure politicians like Merkel, Papanderou, Sarkozy, Blair and Co. are now trying hard to dismantle them).  Sure, there were plenty of incompetent, corrupt and outright evil governments in Europe, but there were always enough counter-examples sufficiently nearby (geographically or historically) to always remind Europeans that the solution to bad government is good government, not no government.

So we are really dealing with a misnomer here.  Austrian Laisser Faire economics should really be called "US Turbocapitalsm" (term concocted by Ed Luttwak), or "US hypercapitalism" or even simply plutocracy.  

Coming back to Ron Paul, I invite you all to listen to the interview of Webster Tarpley recorded by Bonnie Faulkner for her show Guns and Butter.  Tarpley and Faulkner take a close look at Ron Paul's economic program and what it would mean if implemented.

For the direct link to the audio click here.

For the web page with the interview, click here.

The real danger:

Having said all these highly critical things about Ron Paul and his delusional and outright dangerous economic views, let me say that I understand that it is a fact that a US President has far more influence on foreign policy than in internal politics where he must contend with a Congress which can block the implementation of his economic policies and a Federal Reserve which will fight with everything it has to prevent Ron Paul from abolishing it (let me add here that this idea, to abolish the Fed, is anexcellent and fundamentally sound economic idea of Ron Paul!).  Finally, there is no doubt in my mind that if Ron Paul was elected President he would be simply murdered by the US "deep state".

So my concern is not that Ron Paul would instantly create millions of starving Americans by giving them a maximum of 15 dollars per week in food stamps or that he would wreck WIC, but that his ideology can be used by Corporate America to further weaken the state and strengthening the power of Wall Street.  All this libertarian nonsense really serves only one practical purpose: to turn citizens of a stateinto corporate subjects/slaves.

Michael Hudson is quite correct.   What we are witnessing in the USA (and, to a lesser degree, in Europe) is a return to feudalism, where the 99% serve the 1%, a society in which the people become simply a means of production for their corporate overlords. Laisser Faire indeed...

So ask yourself this question: do Ron Paul's economic ideas strengthen or weaken the power of Corporate America over the US people?

The answer is, I think, sadly obvious.

The Saker

Natuurlijk kan de staat een Bank beginnen !

http://tiny.cc/57hop

Bankiers en mensen die door hen bang zijn gemaakt ( de deskundigen) zien allerlei bezwaren als de staat een bank zou starten. 

Maar dat zijn onzin-bezwaren.  Het is angst voor concurrentie.  

Ellen Brown schreef 'Web of Debt'  over het financieel systeem. 

Het boek verscheen juli 2007, enkele weken voor de eerste crisisverschijnselen zichtbaar werden.  Maar de hele crisis werd reeds in haar boek beschreven. 

Kijk, dat zijn bronnen waar ik graag naar luister. 

Nu is er ook een artikel in de Financial Times verschenen waar dit idee wordt gesteund. 

Elke brug, spoorlijn of snelweg wordt daarmee half zo duur: de helft van de kosten bestaan uit rente ( op geld dat door de private bank uit het niets is gecreëerd). Als de staat die rente zelf casht, wordt het bouwwerk dus eigenlijk rente-vrij gevbouwd: dus tegen de helft van de kosten.   

Heel lang geleden vroeg Thomas Edison zich al af waarom die bankiers de enigen zouden zijn die geld mogen scheppen:  

As Thomas Edison observed in an interview

reported in The New York Times in 1921:

"If the Nation can issue a dollar bond it can issue a dollar bill.

The element that makes the bond good makes the bill good also.

The difference between the bond and the bill is that the bond

lets the money broker collect twice the amount of the bond and

an additional 20%. Whereas the currency, the honest sort

provided by the Constitution pays nobody but those who

contribute in some useful way. It is absurd to say our Country

can issue bonds and cannot issue currency. Both are promises to

pay, but one fattens the usurer and the other helps the People."

Hier het artikel van Ellen Brown: 

Occupy Wall Street has been both criticized and applauded for not endorsing any official platform.  But there are unofficial platforms, including one titled the 99% Declaration which calls for a "National General Assembly" to convene on July 4, 2012 in Philadelphia.  The 99% Declaration seeks everything from reining in the corporate state to ending the Fed to eliminating censorship of the Internet.  But none of these demands seems to go to the heart of what prompted Occupiers to camp out on Wall Street in the first place – a corrupt banking system that serves the 1% at the expense of the 99%. To redress that, we need a banking system that serves the 99%. 

Occupy San Francisco has now endorsed a plan aimed at doing just that.  In a December 1 Wall Street Journal article titled “Occupy Shocker: A Realistic, Actionable Idea,” David Weidner writes:

[P]rotesters in the Bay Area, especially Occupy San Francisco, have something their East Coast neighbors don't: a realistic plan aimed at the heart of banks. The idea could be expanded nationwide to send a message to a compromised Washington and the financial industry.

It's called a municipal bank. Simply put, it would transfer the City of San Francisco's bank accounts—about $2 billion now spread between such banks as Bank of America Corp., UnionBanCal Corp. and Wells Fargo & Co.—into a public bank. That bank would use small local banks to lend to the community.

The public bank concept is not new.  It has been proposed before in San Francisco and has a successful 90-year track record in North Dakota. Weidner notes that the state-owned Bank of North Dakota earned taxpayers more than $61 million last year and reported a profit of $57 million in 2008, when Bank of America had a $1.2 billion net loss.  The San Francisco bank proposal is sponsored by city supervisor John Avalos, who has been thinking about a municipal bank for several years. 

Weidner calls the proposal “the boldest institutional stroke yet against banks targeted by the Occupy movement.” 

Responding to the Critics

He acknowledges that it will be an uphill climb.  In a follow-up article on December 6^th, Weidner wrote:

Of course, there are critics. . . . They argue that public banks would put public money at risk.  Would you be surprised to know that most of the critics are bankers?

That’s why you don’t hear them talking about the $100 billion they lost for the California pension funds in 2008.  They don’t talk about the foreclosures that have wrought havoc on communities and tax revenues.  They don’t talk about liar loans and what kind of impact that’s had on the economy, employment and the real estate market — not to mention local and state budgets.

Risk to the taxpayers remains the chief objection of banker opponents.  “There is no need for such lending,” they say.  “We already provide loans to any creditworthy applicant who comes to us.  Why put taxpayer money at risk, lending for every crackpot scheme that some politician wants to waste taxpayer money on?”

Tom Hagan, who pays taxes in Maine, has a response to that argument.  In a December 3rd letter to the editor in the Press Herald (Portland), he maintained there is no need to invest public bank money in risky retail ventures.  The money could be saved for infrastructure projects, at least while the public banking model is being proven.  The salubrious result could be to cut local infrastructure costs in half.  Making his case in conjunction with a Maine turnpike project, he wrote:

Why does Maine pay double for turnpike improvements?

Improvements are funded by bonds issued by the Maine Turnpike Authority, which collects the principal amounts, then pays the bonds back with interest.

Over time, interest payments add up to about the original principal, doubling the cost of turnpike improvements and the tolls that must be collected to pay for them. The interest money is shipped out of state to Wall Street banks.

Why not keep the interest money here in Maine, to the benefit of all Mainers? This could be done by creating a state-owned bank. State funds now deposited in low- or no-interest checking accounts would instead be deposited in the state bank.

Those funds would be used to buy up the authority bonds and municipal bonds issued by the Maine Bond Bank. All of them. Since all interest payments would flow into the state treasury, we would end up paying half what we now pay for our roads, bridges and schools.

North Dakota has profited from a state-owned bank for 90 years. Why not Maine?

The state bank could generate “bank credit” on its books, as all chartered banks are authorized to do.  This credit could then be used to buy the bonds.  The government’s deposits would not be “spent” but would remain in the government’s account, as safe as they are in Bank of America—arguably more so, since the solvency of the public bank would be guaranteed by the local government.

Critics worry about the profligate risk-taking of politicians, but the trusty civil servants at the Bank of North Dakota insist that they are not politicians; they are bankers.  Unlike the Wall Street banks that had to be bailed out by the taxpayers, the Bank of North Dakota invests conservatively.  It avoided the derivatives and toxic mortgage-backed securities that precipitated the credit crisis, and it helped the state avoid the crisis by partnering with local banks, helping them with capital and liquidity requirements.  As a result, the state has had no bank failures in at least a decade.   

With intelligent use of the ever-evolving Internet, truly effective public oversight can minimize any cronyism.  California’s pension funds might have avoided losing $100 billion if, instead of gambling in the Wall Street casino, they had invested in infrastructure through the state’s own state bank. 

The Constitutional Challenge

In Weidner’s Wall Street Journal article, he raises another argument of opponents—that California law forbids using taxpayer money to make private loans.  That, he said, would have to be changed.

The U.S. Supreme Court, however, has held otherwise.  In 1920, the constitutional objection was raised in conjunction with the Bank of North Dakota and was rejected both by the Supreme Court of North Dakota and the U.S. Supreme Court.  See Green v. Frazier, 253 U. S. 233 (1920), and fuller discussion here.     

A municipal bank would be doing with the public’s funds only what Bank of America does now: it would be lending “bank credit” backed by the bank’s capital and deposits.  The difference would be that the local community, not Florida or Europe, would get the loans; and the city of San Francisco, not Bank of America, would get the profits. 

California and many other states already own infrastructure banks that use the states’ funds to back loans.  If that use of public monies is legal, and if public funds can be deposited in Bank of America and used as the basis for loans to multi-national corporations, they can be deposited in the Bank of San Francisco and used as the basis for loans to the local community. 

Better yet, they can be used to buy municipal bonds.  Investing in municipal bonds would avoid the constitutional issue with “private loans” altogether, since the loans would be to local government.

Sending a Message to Wall Street

The campaign to “move your money” has gotten a groundswell of support, but move your money into what?  Weidner repeats the complaint of critics that private credit unions have gotten too big and threaten commercial banking.  Having greater impact would be to “move our money”—move our local government revenues out of Wall Street banks into our own publicly-owned banks, which could then generate credit for the local economy and public works.   

Ellen Brown is an attorney and president of the Public Banking Institute, http://PublicBankingInstitute.org.  In Web of Debt, her latest of eleven books, she shows how a private cartel has usurped the power to create money from the people themselves, and how we the people can get it back.  Her websites are http://WebofDebt.com and http://EllenBrown.com.